Fluor

Fluor i jego związki – fluorek sodu (fluoride sodium), fluorek cyny i aminofluorki są szkodliwe dla zdrowia. Powszechne są one w pastach do zębów, wodzie pitnej, lekach psychotropowych i tzw. polepszaczach humoru czyli antydepresantach oraz tabletkach antykoncepcyjnych. Nie jest to teoria spiskowa a naukowo udowodniony fakt. Wciąż jednak niektórzy lekarze, naukowcy i badacze w swych artykułach medycznych stosują „zapobiegawczą „bezpieczną” terminologię, uznając, że fluor może być związany z rozwojem różnych chorób ale na pewno nie jest toksyczny. Jedno z najdłużej wydawanych czasopism medycznych na świecie, bez ogródek uznaje fluor za silną neurotoksynę, zaliczając go do tej samej kategorii co ołów, arsen i rtęć.

Jaki był początek fluorowej kampanii?

Od początku XX wieku wiedziano, że podawanie ludziom niewielkich dawek fluoru sprawia, że są bardziej ulegli i podatni na manipulacje. Gdy więc podczas II wojny światowej hitlerowcy szukali sposobu, by otumanić więźniów obozów koncentracyjnych, zaczęli podawać im duże dawki fluoru w wodzie pitnej. Produkcję fluoru zlecili koncernowi I.G.Farben z Frankfurtu.

Po zakończeniu wojny do Niemiec przyle­ciał wysłannik rządu USA, Charles Eiliot Perkins, chemik, który miał przyjrzeć się hitlerowskim metodom kontroli umysłów. Odnalazł on dokumenty stwierdzające, że zanim wybuchła wojna niemiecko-radziecka w 1941 roku, oba totalitarne reżimy wymieniały się informacjami na temat sposobu panowania nad masami. „Bolszewicy uznali dodawanie leków do wody jako idealny sposób na skomunizowanie świa­ta” – napisał w raporcie. Fluor, nadawał się do tego celu znakomicie – nie dość, że wywoływał w umysłach pożądane reakcje, to jeszcze można było uzasadnić jego użycie tym, że chroni zęby. Z trucizny zrobiono lekarstwo.

Ale to sami Amerykanie rozpropagowali cudowne właściwości fluoru. Fabryki koncer­nu I.G.Farben jako jedyne nie były bombardowane przez aliantów – pewnie dlatego, że wielu amerykańskich biznesmenów ulokowa­ło tam duże pieniądze, m.in. rodzina Mellonów. Po wojnie Mellonowie założyli Amery­kańskie Przedsiębiorstwo Aluminiowe (ALCOA) – a fluor jest toksycznym odpadem przy produkcji aluminium. Coś z nim trzeba było zrobić. ALCOA oraz inne zakłady produ­kujące fluor sfinansowały badania, z których wynikało, że małe ilości fluoru nie są szkodli­we dla zdrowia. W raporcie całkowicie pomi­nięto szkodliwe skutki oddziaływania tej substancji na organizm i mózg ludzki. Natomiast podkreślono zbawienny wpływ na zęby.

W latach 40. XX wieku w kilku miastach USA rozpoczęto fluoryzację wody, a kilka firm za­częło dodawać tę substancję do past do zę­bów, i lawina się potoczyła…

Groźny fluor

Fluor został oficjalnie uznany za neurotoksynę (substancję działającą szkodliwie na układ nerwowy) przez autorów artykułu opublikowanego w recenzowanym czasopiśmie naukowym The Lancet.

W artykule tym stwierdzono, że ​​istnieje wiele neurotoksyn, które negatywnie wpływają na ludzi, a których działanie nie jest od razu wykrywane i wiązane z toksycznością.

Wiele dzieci cierpi na zaburzenia neurorozwojowe spowodowane takimi neurotoksynami, w tym fluorem.

Autorzy badania stwierdzili, że nie tylko w niektórych krajach do wody pitnej dodaje się niebezpieczny dla układu nerwowego fluor, ale jest on również zawarty na niedopuszczalnym poziomie w różnych herbatach bardzo znanych i rozpowszechnionych marek.

Najprawdopodobniej wynika to z faktu, że susz herbaciany pochodzi z plantacji na obszarach silnie zanieczyszczonych.

Jednak głównym źródłem fluoru, według autorów publikacji, jest fluoryzacja wody z kranu stosowana w niektórych krajach oraz pasta do zębów.

Zabójcze neurotoksyny

Zaburzenia neurorozwojowe w tym autyzm, zespół nadpobudliwości psychoruchowej, dysleksja i inne upośledzenia poznawcze dotykają miliony dzieci na całym świecie.

Za jedne z głównych przyczyn takiego wzrostu przypadków tych zaburzeń uznaje się wpływ chemikaliów przemysłowych, które uszkadzają rozwijający się mózg.

W artykule o neurotoksyczności fluoru możemy przeczytać, że od 2006 r. oprócz pięciu przemysłowych substancji chemicznych uznanych za neurotoksyny rozwojowe (ołów, metylortęć, polichlorowane bifenyle, arsen i toluen), badaczom udało się zidentyfikować kolejne.

Badania epidemiologiczne udokumentowały sześć dodatkowych środków neurotoksycznych: mangan, fluorek, chloropiryfos, dichlorodifenylotrichloroetan, tetrachloroetylen i polibromowane etery difenylowe.

Ustalono też, że jeszcze więcej neurotoksyn pozostaje niewykrytych.

Zamienić naszą antenę w kamień.

Szyszynka od tysięcy lat przez wiele cywilizacji uważana była za za siedzibę naszej duszy. To właśnie ona jest głównie narażona na działanie tego pierwiastka.

Pod koniec lat 90. XX wieku, naukowiec Jennifer Luke potwierdziła toksyczne działanie fluorku sodu na szyszynkę.

Okazało się, że to właśnie w ten organ „celuje” fluorek.

W tkance twardej szyszynki kumuluje się najwięcej fluoru spośród wszystkich innych tkanek twardych ludzkich organów, w tym kości i zębów.

W późniejszych badaniach potwierdzono, że złogi fluoru są bezpośrednio powiązane ze zwiększonym zwapnieniem tego gruczołu.

Wszyscy badacze potwierdzili, że fluorek sodu zamienia szyszynkę w kamień i skutecznie hamuje jej aktywność, przez co jej komórki zwyczajnie obumierają.

Dzieje się tak dlatego, że fluor wchodzi w reakcje z hydroksyapatytami – bardzo twardymi, krystalicznymi związkami wapnia, tworząc odporniejszy na działanie kwasów fluoroapatyt.

Zwapnienie gruczołu szyszynki wiąże się z szeregiem groźnych chorób opisanych w literaturze medycznej.

Zalicza się do nich:

• choroba Alzheimera;
• choroba Parkinsona;
• depresja;
• schizofrenia;
• brak równowagi gospodarki hormonalnej;
• zaburzenia snu i bezsenność;
• bóle krzyża;
• problemy z krążeniem;
• zawał serca;
• problemy z koncentracją i zapamiętywaniem.

Eliminacja ekspozycji na fluor jest priorytetem w walce ze zwapnieniami szyszynki.

Warto uwzględnić także suplementację życiodajnym magnezem, który redukuje zwapnienia tego gruczołu.

Jak wspierać odwapnianie szyszynki?

Codzienny sposób odżywiania powinien być pozbawiony przetworzonej żywności, wolnej od chemii i konserwantów. Który nie tylko będzie wspierał odwapnianie szyszynki ale taże regulował homeostazę czyli przywracał do zdrowia nasz organizm.

W codziennej diecie powinny znaleźć się wolne od chemii i konserwantów pokarmy, które nie tylko usuwają skutecznie nadmiar fluoru z organizmu i zapobiegają zwapnieniom szyszynki, ale także dzięki właściwościom oczyszczającym cały organizm, aktywują ją do poprawnego działania.

Produkty wspierające „uwalniane” tego gruczołu to:

• Ocet jabłkowy – doskonale odtruwa i oczyszcza cały organizm (nie tylko szyszynkę). Wystarczy sączyć jedną łyżkę octu jabłkowego trzy razy dziennie.

• Tamaryndowiec, znany też jako tamarynd – egzotyczny owoc, który jest bardzo skuteczny w usuwaniu z organizmu nadmiaru fluoru.

• Pokarmy bogate w jod – np. dobrej jakości sól, wodorosty, żurawina, zielona fasola, kapusta, zielone liściaste warzywa, banany, krewetki i homar.

• Zeolit – cudowny materiał wulkaniczny, który wspiera detoksykację organizmu oraz pomaga w zwalczaniu wielu groźnych chorób.

• Kakao i czekolada – surowa, organiczna czekolada jest bogata w przeciwutleniacze, które zwalczają wolne rodniki i pomagają odtruć szyszynkę.

• Nierafinowany olej kokosowy – nie tylko odtruwa szyszynkę, ale i odżywia mózg.

• Boraks – to sól sodowa słabego kwasu borowego, która uzupełnia niedobory boru w naszym organizmie. Bor ma duże znaczenie w metabolizmie hormonów steroidowych, głównie hormonów płciowych oraz zwiększa absorpcję wapnia i odkładanie się go w tkance kostnej i zębach, jednak nie powoduje przy tym zwapnienia tkanek miękkich.

• Gotu Kola – czyli wąkrota azjatycka to doceniany w medycynie ajurwedyjskiej środek wspierający pamięć oraz koncentrację. Ma wiele cudownych właściwości – od działania odtruwającego organizm po selektywne działanie toksyczne na komórki nowotworowe.

• Olejek z oregano – ma bardzo silne działanie przeciwbakteryjne oraz oczyszczające organizm.

• Młody jęczmień – wspiera odporność, ma działanie przeciwutleniające, odchudzające, oczyszczające jelita, antynowotworowe i odmładzające. Jest skuteczny nawet w eliminowaniu skumulowanych, szkodliwych metali ciężkich, w tym ołowiu, który może powodować zaburzenia zachowania i uczenia się, szczególnie u dzieci. Wspiera także procesy metaboliczne i pomaga we wzmacnianiu i detoksykacji wątroby.

• Kombucha (grzyb herbaciany) – ma bardzo silne działanie oczyszczające i pomaga w odwapnianiu szyszynki oraz w usuwaniu aluminium z organizmu człowieka.

Jedynym słusznym rozwiązaniem w tej sytuacji jest uświadamianie społeczeństwa i zapobieganie skutkom narażenia na neurotoksyczne substancje.

Każdy z nas musi mieć świadomość, że fluor jest szkodliwy.

Źródła naukowe:

1. Niedawno, bo w 2014 roku fluor został zaklasyfikowany przez najstarsze i najbardziej prestiżowe czasopismo medyczne „The Lancet” jako neurotoksyna na równi z rtęcią, arsenem, toluenem i ołowiem. Badania naukowe prowadzone od 2006 roku dla czasopisma „The Lancet” dowiodły, iż fluor jest szczególnie niebezpieczny dla dzieci, gdyż trwale uszkadza rozwijający się mózg. Odpowiada zatem za zaburzenia neurologiczne, autyzm, dysleksję, nadpobudliwość psychoruchową, otępienie i zaburzenia poznawcze. Z raportu dowiadujemy się, że powyższe zaburzenia dotykają obecnie miliony dzieci na całym świecie. Zjawisko określono „pandemią neurotoksyczności rozwojowej”.

2. Raport z „The Lancet” zbiega się z badaniami z 2013 r. przeprowadzonymi przez Uniwersytet Harvarda finansowanymi przez National Institutes of Health, w których stwierdzono, że dzieci na obszarach z fluorkowaną wodą mają „znacząco niższy” wynik IQ niż dzieci żyjące na obszarach o niskiej zawartości fluoru w ich zasoby wody.

3. Najnowsze amerykańskie badania nad cytotoksycznością fluoru przeprowadzone przez Harvard School of Dental Health sugerują, że chłopcy narażeni na fluorki w wieku od 5 do 10 lat mają zwiększone ryzyko zachorowania na kostniakomięsaka (złośliwego nowotworu kości) w wieku od 10 do 19 lat. Badania te nie potwierdziły związku z dziewczętami. Odnosząc się do tych badań, Richard Wiles, współzałożyciel Environmental Working Group powiedział: „Spędziłem 20 lat w zdrowiu publicznym, starając się chronić dzieci przed toksycznym działaniem. Nawet z DDT nie masz niezmiennie mocnych danych, o związkach, które mogą wywoływać raka, jak teraz masz z fluorem. ” Wiadome jest również, że połowa wszystkich przyjmowanych fluorków odkłada się w organizmie w zwapniałych tkankach, takich jak zęby i kości (90% skumulowanych fluorków) oraz w szyszynce w mózgu (uszkadzając ją). Pozostałe związki fluoru są wydalane głównie wraz z moczem i potem.

4. Wiele badań nad pracownikami narażonymi na działanie fluorków wykazało związek pomiędzy ekspozycją fluoru w powietrzu a rakiem pęcherza moczowego i płuc (Grandjean 2004). Na podstawie tych wyników autorzy doszli do wniosku, że „fluor należy uznać za możliwą przyczynę raka pęcherza moczowego i przyczynę pierwotną raka płuca.”

5. W 1981 r. dr K. Ishida z Japońskiej Akademii Dentystycznej Kanagawa przeprowadził badania, dowodzące, że fluorki nawet w ilości 1 ppm zaburzają wytwarzanie kolagenu oraz powodują jego rozpad przyczyniając się do powstawania, osteoporozy, raka kości, łamliwość kości, zębów, oraz zaburzeń struktury tkanki łącznej.

6. W Belgii w 2002 roku zmierzano wprowadzić zakaz sprzedaży tabletek, kropli i gum do żucia z dodatkiem fluoru oraz zakaz używania fluoru jako dodatku do różnych preparatów powołując się na szkodliwe skutki uboczne fluoryzacji. Magazyn „Humo” przedstawił, że wśród skutków ubocznych fluoru są zmiany szkieletowe, osteoporoza, zapalenia stawów oraz rak kości. Fluor może też mieć negatywne oddziaływanie na układ nerwowy, układ immunologiczny, powodować stałe zmęczenie, niski współczynnik inteligencji, ospałość i depresje. Komisja Europejska uznała ten zakaz za sprzeczny z prawem unijnym, co pozwala producentom (m.in. past do zębów) zaskarżyć Belgijski rząd przed Europejskim Trybunałem Sprawiedliwości, jeżeli zakaz sprzedaży produktów z fluorem wejdzie w życie.

7. Inne liczne badania naukowe przeprowadzane na zwierzętach w latach 2001-2009 wykazały, że nadmierna podaż fluoru prowadzi do niewydolności nerek, zmian martwiczych zapalnych w wątrobie, cukrzycy i zaburzeń wydzielania hormonów tarczycy, zmian neurodegeneracyjnych w móżdżku, hipokampie i korze mózgu.

8. W 2006 roku w Akademii Medycznej w Szczecinie wykazano związek pomiędzy spożyciem fluorków a uszkodzeniem narządów rozrodczych, przedwczesnym starzeniem, bezpłodnością, zwiększonym odsetkiem poronień i toksycznością dla rozwijającego się płodu.

9. W tym samym roku, również w Akademii Medycznej w Szczecinie inne badania potwierdziły, że fluor zwiększa przyswajanie glinu w układzie pokarmowym oraz ułatwia transport tego szkodliwego pierwiastka przez barierę krew-mózg. Natomiast kompleksy glinowo-fluorkowe cechują się wysoką cytotoksycznością oraz uszkadzają struktury mózgu.

10. Badania przeprowadzane w Akademii Medycznej w Szczecinie wykazały również niekorzyści płynące z łączenia ze sobą fluoru i kofeiny na kości i zęby. Powoduje to zaburzenia gospodarki wapniowej w organizmie, znaczne zwiększenie kumulacji fluoru w kościach z jednoczesnym zmniejszeniem jego stężenia w zębach.

Cała kwestia dotycząca szkodliwości fluoru okazuje się być wysoce wrażliwa politycznie. Jeśli w sądach zostaną uznane zagrożenia dla zdrowia związane z fluorem, spory sądowe z firmami mającymi w tym swój udział, mogą być prowadzone prawdopodobnie nawet przez dziesięciolecia. W związku z tym naukowcy są stale powstrzymani przed publikowaniem jakichkolwiek negatywnych wyników. Z drugiej strony wobec tak licznych doniesień naukowych dotyczących szkodliwości fluoru trudno jest przechodzić obojętnie. Dlatego przyjmowanie fluoru w formie tabletek, wraz z dietą czy stosowanie produktów higienicznych, leków i preparatów stomatologicznych powinno być wykonywane z rozwagą. Fluor nie jest substancją niezastąpioną w zwalczaniu próchnicy. Należy pamiętać, że podstawą przeciwdziałania próchnicy jest dopowiednia dieta oraz właściwa higiena jamy ustnej. Istnieją na rynku preparaty niefluorkowe równie dobrze radzące sobie z remineralizacją szkliwa zębów. Szczególnie powinniśmy mieć na uwadze kontrolę podaży fluorków u dzieci, gdyż to one są najbardziej narażone na ich negatywne działanie.

Lek. dent. P. Zgoda

Materiały źródłowe:

Dr Philippe Grandjean, MD, Philip J Landrigan, MD, Neurobehavioural effects of developmental toxicity, „The Lancet” Volume 13, No. 3, p330–338, March 2014

Olivier Barbier, Laura Arreola-Mendoza, Luz María Del Razo, Molecular mechanisms of fluoride toxicity, „Elsevier” Volume 188, Issue 2, 5 November 2010, Pages 319-333

Woffinden, B. (2005, June 11). Fluoride water ’causes cancer’.

https://www.theguardian.com/society/2005/jun/12/medicineandhealth.genderissues

Fluoride Action Network. (n.d.). Cancer. http://fluoridealert.org/issues/health/cancer/

Fluor ogłupia i zabija, ale zgodnie z przepisami, artykuł dostępny na stronie Ośrodka Zdrowia ETER-MED w Gdańsku: http://etermed.pl/fluor-oglupia-i-zabija-ale-zgodnie-z-przepisami/

Artykuł: Czy NFZ finansuje podawanie szkodliwej i toksycznej substancji dla 40.000 dzieci w Trójmieście? dostępny na stronie niezależnego portalu badania-medyczne.pl zajmującego się chorobami, badaniami medycznymi i leczeniem: http://www.badania-medyczne.pl/nfz-finansuje-podawanie-szkodliwej-i-toksycznej-substancji-dla-40-000-dzieci-w-trojmiescie/

J. Szczepańska, Elżbieta Pawłowska, Niektóre problemy związane z toksykologią fluorków, Nowa Stomatologia 2-3/2007, s. 82-87, artykuł dostępny również na stronie: http://www.czytelniamedyczna.pl/1715,niektore-problemy-zwiazane-z-toksykologia-fluorkow.html

E.Weyna, J. Buczkowska-Radlińska, K. Grocholewicz, Bezpieczeństwo profilaktyki fluorkowej w świetle wiedzy studentów i lekarzy oraz dowodów naukowych, Czas. Stomat., 2005, LVIII,

Dr hab. Inż. Przemysław T. Sanecki, dr inż. Piotr M. Skitał, mgr inż. Łukasz A. Głowczyński, Trucizna XXI wieku: fluor – narastający problem zdrowotny, Chemia w Szkole nr 2/2016 str. 34-42

M. Jakubowski, Fluorki – w przeliczeniu na F. Dokumentacja dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego, Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy 2008, nr 3(57), s.25–50, artykuł dostępny również na stronie: http://archiwum.ciop.pl/zasoby/2nr3r2008_fluorki_dokumentacja.pdf

M. Suska, Wpływ związków fluoru na metabolizm erytrocytów, Medycyna Pracy, Nr 2, Szczecin 2001, str.135-138

I. Błaszczyk, E. Ratajczak-Kubiak, E. Birkner, Korzystne i szkodliwe działanie fluoru, Farmacja Polska, nr 9 2009, artykuł dostępny również na stronie: http://www.ptfarm.pl/pub/File/Farmacja%20Polska/2009/9/04%20%20Fluor.pdf

Shanthakumari D., Srinivasalu S., Subramanian S.: Effect of fluoride intoxication on lipidperoxidation and antioxidant status in experimental rats. Toxicology. 2004, 204, 219–228.

Rao M.V., Chawla S.L., Patel N.: Melatonin reduction of fluoride-induced nephrotixicity in mice. Fluoride. 2009, 42, 110–116.

Shashi A.: In vivo studies concerning toxic effects of sodium fluoride on hepatic function in rabbits. Fluoride. 2003, 36, 30–37.

Grucka-Mamczar E., Birkner E., Machoy Z., Polaniak R., Beck B.: The effect of sodium fluoride on activity of chosen urea cycle enzymes in rat liver. Acta Poloniae Toxicologica. 2001, 9, 175–180.

Grucka-Mamczar E., Birkner E., Stawiarska-Pięta B., Duliban H., Polaniak R., Chlubek D., Samujło D., Cegłowska A.: Aktywność wybranych enzymów i stężenie amoniaku w surowicy krwi szczurów z hiperglikemią fluorkową. Ann. Acad. Med. Stetin. 2004, 50, 36–41.

A. Machoy-Mokrzyńska Fluor czynnikiem przedwczesnego starzenia. Ann. Acad. Med. Stetin., 2004, 50, 9-13.

Menoyo I., Puche R.C., Rigalli A.: Fluoride-induced resistance to insulin in the rat. Fluoride. 2008, 41, 260–269.

Shivarajashankara Y.M., Shivashankara A.R., Bhat P.G., Rao S.M., Rao S.H.: Histological chan ges In the brain of Young fluoride-intoxicated rats. Fluoride. 2002, 35, 12–21.

Yu Y., Yang w., Dong Z., Wan C., Zhang J., Liu J., Xiao K., Huang Y., Lu B.: Neurotransmitter and receptor changes in the brains of fetuses from areas of endemic fluorosis. Fluoride. 2008, 41, 134–138.

Sun Z., Liu F., Wu L., Lu Y., Yu D.: Effects of high fluoride drinking water on the cerebral function of mice. Fluoride. 2008, 41, 148–151.

Xiang Q., Liang Y., Wang C., Chen B., Chen X., Zhou M.: Effect of fluoride in drinking water on children’s intelligence. Fluoride. 2003, 36, 84–94

Zakrzewska H., Udała J.: wpływ fluorku sodu na zawartość ATP w nasieniu tryka w badaniach in vitro. Ann. Acad. Med. Stetin. 2006, 52, 109–111.

Al-Hiyasat A.S., Elbetieha A.M., Darmani H.: Reproductive toxic effects of ingestion of sodium fluoride in female rats. Fluoride. 2000, 33, 79–84.

Blaylock R.L.: Excitotoxicity: a possible central mechanism in fluoride neurotoxicity. Fluoride. 2004, 37, 301–314.

Szyperska A., Machoy Z., Machaliński B.: Oddziaływanie kompleksów glinowo-fluorkowych (ALFx ) na związki wysokoenergetyczne (ADP,ATP) oceniane przy zastosowaniu modelowania molekularnego. Ann. Acad. Med. Stetin. 2006, 52, 103–107

Grucka-Mamczar E., Chlubek D., Birkner E., Zalejska-Fiolka J., Błaszczyk I., Kasperczyk S., Stawiarska-Pięta B.: Wpływ kofeiny i fluorku sodu na stężenie fluorków w surowicy krwi i ich zawartość w zębach i kościach szczurów. Ann. Acad. Med. Stetin. 2006, 52, 37–40.

Stawiarska-Pięta B., Grucka-Mamczar E., Stojko R., Birkner E., Zalejska-Fiolka J.: Wpływ fluorku sodu i kofeiny na stężęnie wapnia, fosforu i magnezu w surowicy krwi szczurów. Ann. Acad. Med. Stetin. 2006, 52, 97–101.